Over nondualiteit schrijven is een lastige opgave; we kunnen hooguit pogingen wagen iets te beschrijven wat onkenbaar is. Alleen iets uit de duale wereld kunnen we beschrijven, maar het ik zal de Oorspronkelijke staat, zoals het soms genoemd wordt, nooit kunnen ervaren. Wie zijn we eigenlijk? Zijn we wel onze persoonlijkheid met alle karaktertrekjes of is er een onveranderlijk en stabiel Zelf? Natuurlijk is kennis over psychologie noodzakelijk; over ontwikkeling van kinderen, psychische ziekten, psychologische mechanismen etc. Deze kennis moet echter gezien worden in een groter kader, een kader wat nu meestal ontbreekt en er voor zorgt dat we onze eigen staart achterna lopen. Psychologie gaat over de objecten ( gevoelens, gedachten etc ) die we waarnemen en Nondualiteit gaat over de ruimte ( het absolute, het onveranderlijke ) waarin deze objecten verschijnen. Als we ons bewust worden van die ruimte, krijgen de objecten en identificaties een andere waarde. Het ik of ego zit vol met onware en valse aannames en overtuigingen. Van daaruit ontstaat gedrag om de ervaring van leegte op te vullen, op wat voor manier dan ook. Het geloof en identificatie met een zogenaamd individueel ik, geeft de ervaring van afgescheidenheid, van isolement. In feite zoekt ieder mens naar vervulling! Daar zit het woord vullen in. Ieder mens ervaart op zeker moment een leegte en wil dit opvullen. Is niet altijd negatief : Het zet misschien ook aan tot het zoeken van werk dat bij je past, een partner etc etc. Het bekende liedje van Peggy Lee “Is that all there is “ gaat over het feit dat, zelfs als we zogenaamd alles voor elkaar hebben, werk, geld, liefde etc, dan ons nog kunnen afvragen; is dat nou alles. Existentiele leegte noemen we het ook wel. Gevoelige mensen hebben hier vaak meer last van en worden soms zoekers genoemd. Misschien hebben ze het gezocht in drugs of drank. Religie is natuurlijk ook een van de manieren om zin aan ons bestaan te geven. |
| ||||||||
